Η αποχή είναι παραίτηση

[Στέλιος Ε. Παππάς]

     Η αποχή ως ψήφος διαμαρτυρίας και απογοήτευσης είναι παραίτηση.Η διατύπωση που γίνεται καθημερινά σε επίπεδο καφενείου, το «όλοι είναι ίδιοι, κανέναν δε θα ψηφίσω», είναι η βάση πάνω στην οποία οικοδομείται η αποχή.

     Αυτή η λογική όμως και η έκφρασή της με αποχή αφήνει τους συντεταγμένους να κάνουν παιχνίδι. Το μεγαλύτερο μέρος του Λαού δεν εκφράζεται με κανέναν άλλο τρόπο, παρά μόνο με ψήφο στις εκλογές. Τον υπόλοιπο καιρό βρίσκεται σε διαδικασία τηλεοπτικής αποχαύνωσης. Στην Αστική Δημοκρατία οι εκλογές είναι όπλο και εργαλείο του Λαού, αν και τα μέσα μαζικής προπαγάνδας με την επιρροή που ασκούν στην κοινωνία, προτάσσοντας τα δικά τους συμφέροντα, αλλοιώνουν την έκφραση του εκλογικού σώματος.

     Ποιο είναι το εκλογικό Σώμα ; Κατά αρχάς είναι η κρίσιμη μάζα που δημιουργείται από τους απογοητευμένους και απολιτικούς πολίτες. Μια εύπλαστη μάζα που καθορίζει τελικά και το αποτέλεσμα, είτε περιφερόμενη σε ένα μεσαίο χώρο παρασυρόμενη από συνθήματα, είτε απέχει θυμωμένη. Ένα άλλο μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων έχει σχέση με την πελατειακή εξάρτηση από τους πολιτικούς της εξουσίας. Οι θείες και οι λοιποί συγγενείς που από υποχρέωση θα πάνε να ψηφίσουν και τα κομματικά τοπικά στελέχη που θα στήσουν τους οπαδούς τους στη γραμμή για την ψήφο. Ένα πολύ μικρό κομμάτι του εκλογικού σώματος μένει να εκφραστεί με πολιτικά κριτήρια μπροστά στα κάθε φορά δεδομένα και στην πολιτική συγκυρία.

     Τις επόμενες μέρες το παιχνίδι θα στηθεί με τον επιστημονικότερο τρόπο για το πώς η ψήφος αποδοκιμασίας να εκφραστεί με αποχή. Η απολιτική μαζική απογοήτευση έχει αποδυναμώσει την κοινωνία από τις ευθύνες τις και οι συνειδητοποιημένοι ενεργοί πολίτες -πόσοι είναι;- θα εκφράσουν τα ποσοστά της αδυναμίας τους. Σε κάθε περίπτωση έτσι το εκλογικό σώμα που τελικά εκφράζεται στις εκλογές είναι άλλο από το πραγματικό.

     Η αποχή από τα κοινά δεν βοηθά ούτε τα συμφέροντα των μεγάλων ομάδων που είναι έξω από τη νομή της εξουσίας, ούτε την ίδια τη Δημοκρατία. Η κοινωνία ζώντας μέσα από το κριτήριο της εξατομικευμένης προσπάθειας για το καλύτερο, έχει παραιτηθεί χρόνια τώρα από τη συλλογική δράση -κοινωνική και συνδικαλιστική -. Χάνοντας και το προνόμιο της ψήφου είναι μια μάζα στο περιθώριο. Παραιτημένοι έτσι, το επόμενο στάδιο θα είναι να ορίζεται το εκλογικό σώμα με νόμο όπου δεν θα είναι όλοι, αλλά οι αρεστοί .

     Αλλά υπάρχει και το κεντρικό ζητούμενο των δημοτικών εκλογών που δεν πρέπει να μας διαφεύγει. Εκτός από την ψήφο διαμαρτυρίας είναι η θετική ψήφος για καλύτερη αυτοδιοίκηση. Για να γίνει η ζωή μας μέσα από τη διαχείριση των καθημερινών καλύτερη. Να στηριχτούν οι προσπάθειες που έχουν αυτή την προοπτική. Τα πρόσωπα και τα πράγματα είναι γνωστά. Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να διεκδικήσουν και να πάρουν στα χέρια τους το πραγματικό ζητούμενο των εκλογών, την Αυτοδιοίκηση και να αυτοοργανωθούν για μετά τις εκλογές.

     Η ευθύνη του καθενός είναι ατομική για τη συλλογική πορεία του τόπου.

     Είμαστε ένας λαός κοψοχέρηδων με εξουσία μακρυχέρηδων.

     Γιάννης Καλλοντζής

     ''ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ'' 3-12-2010