Παλλεσβιακό Σχολικό Δίκτυο Ανακύκλωσης

[Στέλιος Ε. Παππάς]

     Του Αριστείδη Καλάργαλη

     Ανακοινώνεται κάθε τόσο ότι θα αρχίσει πιλοτικό πρόγραμμα ανακύκλωσης. Θα διατεθούν τόσοι κάδοι ανακύκλωσης και θα δούμε για τη συνέχεια. Είναι δυνατόν να αναγγέλλονται τέτοια πράγματα το 2013; Πιλοτικά προγράμματα για τέτοια θέματα γινόταν πριν είκοσι, άντε δέκα χρόνια. Σήμερα υπάρχει μόνο εφαρμογή και μάλιστα πλήρης, σε κάθε χωριό και περιοχή των πόλεων.

     Η λέξη ανακύκλωση έχει ενταχθεί στο λεξιλόγιο μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Την έχει ακούσει, την έχει διαβάσει, αλλά κι ο ίδιος, ο καθημερινός άνθρωπος, την χρησιμοποιεί. Μάλλον έχει συμμετάσχει στην ανακύκλωση κάποιου υλικού. Έριξε αλουμινένια κουτιά σε κάποιον κάδο ή μπαταρίες σ’ αυτές τις ειδικές στήλες που υπάρχουν σε πολλά σημεία.

     Αλλάζοντας λάδια και ελαστικά στο αυτοκίνητό του άκουσε πως τα παλιά πάνε για ανακύκλωση.

     Ακούμε για εταιρείες και εργοστάσια ανακύκλωσης, για επιδοτούμενα προγράμματα, για προστασία και καλό του περιβάλλοντος. Τακτικά ανακοινώνονται διάφορα στοιχεία, ποσοστά προστασίας, εξοικονόμησης ενέργειας και χρημάτων. Όμως ακολουθεί η διαπίστωση της υστέρησης σε σχέση με άλλες χώρες και τις δυνατότητες που υπάρχουν. Οι χωματερές μας είναι ανοιχτές και πληρώνουμε πρόστιμα γι' αυτό.

     Τα δε σχολικά βιβλία έχουν πάρα πολλές αναφορές για την ανακύκλωση. Και συχνά υπάρχει το ερώτημα τι μπορούνε να κάνουνε οι μαθητές. Την απάντηση τη δίνουν οι ίδιοι: να μαζέψουμε κι εμείς. Αλλά όπως κι οι ενήλικες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα που θα πάνε τα συγκεντρωμένα υλικά. Έτσι γίνεται γνωστό ότι, εκτός από την ανακύκλωση μπαταριών που πραγματοποιεί εταιρεία από την Αθήνα, σχεδόν όλες οι προσπάθειες είναι υποτονικές.

     Εκτός από το πρακτικό μέρος, το όφελος, το παιδί ως νέος άνθρωπος αποκτά τη συνήθεια για κάτι. Οι ενήλικες δύσκολα δέχονται το νέο, την αλλαγή στη ζωή. Μένουν προσκολλημένοι, βολεμένοι σ’ ό,τι σταθερό έχουν αποκτήσει ή τους έχει δοθεί. Όμως ο νέος οργανισμός είναι ευμετάβλητος. Μπορεί να μάθει, να βελτιωθεί, αλλά και να μείνει στα λίγα της πρώτης γνώσης. Το μέλλον είναι οι νέοι, δε λέμε; Ε, απ’ αυτούς πρέπει να ξεκινήσουν οι όποιες προσπάθειες ανακύκλωσης.

     Μέσα σε κάθε σχολείο είναι οι αυριανοί πολίτες. Κι η μελλοντική κοινωνία εξαρτάται από το είδος της εκπαίδευσης που θα τους δώσουμε. Για το συγκεκριμένο θέμα, της ανακύκλωσης, πρέπει να κατανοήσουν ότι όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε από κάτι, έως πολλά.

      Κι επειδή μία μία τάξη ή ένα ένα σχολείο μικρά αποτελέσματα μπορούν να φέρουν, χρειάζεται πρώτα η συνεργασία όλων των σχολείων του νησιού μας.

      Μια συντονιστική ομάδα από εθελοντές εκπαιδευτικούς, ένας ανά σχολείο, θα αναλάβει τη διαχείριση του εγχειρήματος. Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μαζί, θα δημιουργήσουν ένα Παλλεσβιακό Σχολικό Δίκτυο Ανακύκλωσης.

     Στο πρώτο στάδιο θα συγκεντρώνονται χαρτί, αλουμίνιο και μπαταρίες. Κάποια σχολεία έχουν μια μικρή εμπειρία. Εύκολα θα αποκτηθεί από όλους. Μπορούν να ακολουθήσουν κι άλλα υλικά.

     Ο κάθε μαθητής είναι ένας δυναμικός φορέας ανακύκλωσης. Είναι ο σύνδεσμος με μια οικογένεια και τη γειτονιά του. Είναι επίσης καταναλωτής προϊόντων που, μέρος τους, μπορούν να ανακυκλωθούν. Αλλά και τα σχολεία χρησιμοποιούν σημαντικές ποσότητες χαρτιού, είτε ως βιβλία είτε ως φωτοτυπικό χαρτί. Μπορεί να ακολουθήσει η συνεργασία με υπηρεσίες και καταστήματα της περιοχής του κάθε σχολείου. Έτσι το σχολείο θα γίνει σημείο αναφοράς της γειτονιάς και του χωριού. Θα μπει στην κοινωνική ζωή, θα ανοιχτεί εν μέρει στην κοινωνία.

     Η δραστηριότητα αυτή μπορεί να μετατραπεί σε μια συνεχή διαθεματική εργασία. Ανάμεσα δε στα σχολεία θα αναπτυχθεί ένας ευγενής συναγωνισμός.

      Δεν χρειάζεται νομίζω να παρουσιαστούν τα θετικά του εγχειρήματος. Ας τα ανακαλύψουν οι ίδιοι οι μαθητές.

     Ούτε βεβαίως θα απαιτηθεί επιπλέον χρόνος, ο οποίος θα αφαιρεθεί από άλλες δραστηριότητες και ειδικά από το διάβασμα. Ας ιδωθεί η δράση αυτή ως παιχνίδι συγκέντρωσης «άχρηστων» υλικών.

=======================================
«TA NEA της Λέσβου» 21-3-2013

[Dimitris Kephalidis]

Τη προταση του κ. Αριστειδη Καλαργαλη τη βρισκω αξιοπροσεχτη για τη μυηση των παιδιων μας στη συλλογη του δηθεν
"α χ ρ η σ τ ο υ υλικου". Μια διαφορετικη παιδαγωγικη προσπαθεια που αξιζει το κοπο για σχολειο και κοινωνια. Πραμ-
μα εξ αλλου που στην Ευρωπη ειναι δεκαετιες τωρα αυτονοητο χρεος ολων!

Φανταστειτε ομως τη φουρκα μου, οταν Μαη του 1991, ξαναπερνουσα - την επαυριο εκδρομης του Δημοτικου Παπαδου -
απ΄τις Χαλατσες κι΄αντικρυσα ολο το σκουπιδαριο που αφησαν σκορπισμενο παιδια και δασκαλοι. Και μονο γι΄αυτο
το λογο, θ'αθελα να ευχαριστησω το Δασκαλο και να ευχηθω ευοδωση στη Πρωτοβουλια.

Δημητρης Κεφαλιδης - Γερμανια