Η βάση του « 10 »

[Δημήτρης Ροτζιώκος]

Όλοι ακούσαμε τις ανακοινώσεις του αρμόδιου Υπουργείου για τη βάση του «10» που μέχρι τώρα ήταν βασική προϋπόθεση για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αποφασίστηκε λοιπόν η κατάργησή της. Οι υποψήφιοι στο εξής έστω κι αν ο Μ. Ο. της βαθμολογίας τους είναι 3(!) θα έχουν βάσιμες ελπίδες να εισαχθούν σε μια σχολή και για κάποια εξάμηνα οι γονείς τους θα καμαρώνουν για τις σπουδές και το μέλλον των παιδιών τους!
Προσπαθώ να καταλάβω τη «φιλοσοφία» του μέτρου αλλά δεν μπορώ. Το μόνο θετικό(!) που διακρίνω είναι το ότι κάποιες ταβέρνες και κάποιες καφετέριες στην επαρχία θα …ορθοποδήσουν.
Αν αποφασίσουμε να βγούμε στο δρόμο και αρχίσουμε να ρωτάμε με τη σειρά, όποιον βρούμε μπροστά μας, το αν θεωρεί σωστό ένας μαθητής που δεν κατορθώνει να συγκεντρώσει Μ.Ο. βαθμολογίας 10 να εισάγεται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι θα είναι αρνητικοί.
Άκουσα βέβαια το επιχείρημα ότι είναι καλύτερα να βρίσκουμε εμείς ως χώρα μια θέση για τον καθένα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση παρά να δημιουργούμε κύματα φυγής υποψήφιων προς το εξωτερικό.
Αυτό βέβαια δεν αντέχει σε κανενός είδους κριτική. Τι μας λένε δηλαδή; Προκειμένου να αποτρέψουμε κάποιους γονείς να στείλουν τα παιδιά στο εξω-τερικό, να τους εξαπατήσουμε, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να μπουν σε μια σχολή και τελειώνοντάς την να πάρουν ένα χαρτί που θα ονομάζεται πτυχίο και που η μόνη χρησιμότητά του θα είναι να τυλίξουμε κάτι ή να το χρησιμοποιή-σουμε για …προσάναμμα του τζακιού μας; Αυτά είναι η εκπαίδευση που ονει-ρευόμαστε να δώσουμε στις καινούργιες γενιές; Πότε, τέλος πάντων, θα ακού-σουμε τα προγράμματα για την αναβάθμιση των σπουδών και για πτυχία του-λάχιστον ισότιμα και ισάξια με εκείνα των πανεπιστημίων της Ευρώπης; Δεν καταλάβαμε τόσα χρόνια, ότι το πρόβλημά μας δεν είναι ποσοτικό αλλά ποιο-τικό; Πότε θα ακούσουμε έναν υπουργό που να υποσχεθεί και να υλοποιήσει ταυτόχρονα, το πέρασμα σε μια άλλη ανώτερη βαθμίδα σπουδών και για από-κτηση πτυχίων με ουσιαστικό περιεχόμενο και αντίκρισμα στην ελληνική αλλά και στην ευρωπαϊκή αγορά;
Σήμερα, κανένας πτυχιούχος δεν μπορεί να βρει δουλειά, αν δεν έχει κάνει και κάτι άλλο πέραν των βασικών του σπουδών και αυτό είναι δείγμα του πόσο αξία έχει ένα ελληνικό πτυχίο. Αυτά βέβαια έπρεπε να τα είχαν σκεφτεί πρώτα αυτοί που άνοιξαν πανεπιστημιακές σχολές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Το πρόβλημά μας δεν είναι να κάνουμε στρατιές νέων με πτυχία. Εμείς θέλουμε νέους που όταν πάρουν το πτυχίο τους, να έχουν σχετικά εύκολη πρόσβαση στην αγορά εργασίας και τούτο γιατί το πτυχίο πρέπει να έχει βαρύτητα και αξία. Πτυχία κουρελόχαρτα δεν χρειάζονται οι νέοι μας σήμερα.
Αυτά τα λίγα σήμερα, προς την κ. Υπουργό της Παιδείας μας!